“കൂടെ പഠിച്ചിരുന്ന ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി മനസ്സില്‍ ഇടംപിടിച്ച കാലം... അന്നെനിക്ക് മീശ മുളക്കുന്നേയുള്ളൂ... അന്നത്തെ സാഹചര്യങ്ങള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കിതരികയായിരുന്നു എന്താണ് “പ്രണയം” മെന്ന്... മുപ്പത്തിയഞ്ചോളം ആണ്‍കുട്ടികളും പത്ത് പെണ്‍കുട്ടികളും പഠിക്കുന്ന ഒരു ക്ലാസ്സ്‌റൂം അവിടെ വച്ച് ഞാനേപ്പോഴോ അറിഞ്ഞു ആ ഒരു അനുഭൂതി... ആ ക്ലാസ്സില്‍ ഞാന്‍ ഇരിന്നിരുന്ന ബെഞ്ചിന്‍റെ തൊട്ടു മുന്നിലെ ബെഞ്ചിലായിരുന്നു അവള്‍... എപ്പോഴും പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു എന്നോട് സംസാരിച്ചിരുന്നപ്പോഴും, നോട്ട്സ് എഴുതാന്‍ നേരം പേന പരസ്പ്പരം കൈമാറി എഴുതാന്‍ അവള്‍ താല്പ്പര്യം കാണിച്ചിരുന്നപ്പോഴും, പഠിക്കാന്‍ കടം വാങ്ങാറുള്ള “ലേബര്‍ ഇന്‍ഡ്യ” യുടെ പേജുകള്‍ക്കിടയില്‍ അറിയാതെ പെട്ടുപോയപോലെ ഗ്രീറ്റിംഗ് കാര്‍ഡുകളില്‍ നിന്നു വെട്ടിയെടുത്ത ലവ് ചിഹ്നങ്ങളും, ചുവന്ന റോസാപ്പൂക്കളും കണ്ടപ്പോഴും, ആവശ്യമില്ലാത്തപ്പോള്‍ ഒരു അധികാരത്തോടെ അവളുടെ കണ്ണട എന്‍റെ ഷര്‍ട്ടിന്‍റെ പോക്കറ്റില്‍ കൊണ്ടുവച്ചിരുന്നപ്പോഴും എനിക്കെന്തോ എവിടെയോ അവളെനിക്ക് മറ്റുള്ളവരെ പോലെ അല്ല! എന്ന് തോന്നിതുടങ്ങി... ഒരു സുഹൃത്തിനും അപ്പുറത്തേക്ക് അവള്‍ എനിക്കും ഞാന്‍ അവള്‍ക്കും ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതായി മാറുകയായിരുന്നു... “Something special” എന്നൊക്കെ പറയില്ലേ അതുപോലെ... അത് ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കും മുന്നേ ആ ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാവരും, പഠിപ്പിക്കുന്ന ടീച്ചേഴ്സ് വരെ മനസ്സിലാക്കി... അങ്ങനെ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടൊരു കുഞ്ഞു പ്രണയം... അതാണ്‌ എന്നിലേക്ക് വന്ന, ഞാന്‍ ആദ്യമായി അടുത്തറിഞ്ഞ എന്‍റെ പ്രണയം...”
Wednesday 1 August 2018
ബാല്യകാലം
“ബാല്യകാലം ഇന്ന് സ്മരണകളായി തിരിച്ചെത്തുമ്പോള്‍ ഒരു സുന്ദര സ്വപ്നം കാണും പോലെയാണ്... ആ പഴയ കുഞ്ഞി വീടും, മണ്ണപ്പം ചുട്ടും, ചാടി മറിഞ്ഞ് കളിച്ചുവളര്‍ന്ന മുറ്റവും, പ്രിയപ്പെട്ട കളിപ്പാട്ടങ്ങളും, ആ കുട്ടി സൈക്കിളും... തണുത്ത വെളുപ്പാന്‍ കാലങ്ങളില്‍ ആവോളം ആസ്വദിച്ച് മൂടിപുതച്ചുള്ള ഉറക്കവും.. ഉമ്മയുടെ കൂടെകൂടെയുള്ള വിളിയും, കോഴിയുടെ കൂവലും, കിളി നാദങ്ങളും കേട്ടുള്ള ഉറക്കമുണരലും... സൂര്യകിരണങ്ങള്‍ തട്ടിതിളങ്ങിയ പുല്‍ത്തുമ്പിലെ മഞ്ഞുകണങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ആ വഴിയോരങ്ങളും... ചാടി ഓടികളിക്കും പൈക്കിടാവിനോടോത്തുള്ള കളിയും കിന്നാരവും... തോട്ടിലെ കുഞ്ഞോഴുക്കില്‍ പരല്‍ മീനുകളെ നോക്കി കൗതുകത്തോടെ നിന്നതും... രാത്രിയില്‍ പൊഴിഞ്ഞ കായ്കനികള്‍ നോക്കിയുള്ള മരച്ചുവട്ടിലെ പ്രദക്ഷിണവും... എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വൈകി വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ ഉമ്മയില്‍നിന്നും കേട്ടിരുന്ന ശകാരവും... തണുത്ത വെള്ളത്തില്‍ മടിച്ചു മടിച്ചുള്ള കുളിയും അതുകഴിഞ്ഞ് വിറച്ചുകൊണ്ടുള്ള നില്‍പ്പും ഉമ്മയുടെ വക ഒരു തല തോര്‍ത്തി തരലും... എല്ലാം എല്ലാം ജീവിതത്തില്‍നിന്നും എന്നോ മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു... വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ എല്ലാം ഇന്ന് ദൂരെ എവിടെയോ എന്നപോലെയായി... ഇനി അതൊന്നും എന്നിലേക്ക് തിരിച്ചു വരില്ല! എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഇന്നെന്നില്‍ ഒരു കൊച്ചു സങ്കടം നിറയ്ക്കുന്നു...”