മഴ

"യാത്രകൾ മുടക്കുന്ന, ജലദോഷവും പനിയുമെല്ലാം ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രശ്നക്കാരിയെന്ന് കേട്ടറിവും, അങ്ങനെ പരിചയവുമുള്ള ഈ മഴ എന്നാണ് എപ്പോഴാണ് എനിക്ക് പ്രിയങ്കരിയായതെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. എന്നോ വെറുതേ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മഴ എനിക്കൊരു അത്ഭുതവും, കൗതുകവുമായി തോന്നി... അതുപിന്നെ ഒരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടവും അടുപ്പവുമായി മാറി...

അന്ന് ആ കാലത്തെ സിനിമകളിലും മറ്റും പല രീതിയിൽ അവർ മഴയെ കാണിക്കുമ്പോൾ എന്തിനാണ് ഇതിത്രക്ക് ഇങ്ങനെ എടുത്ത് കാണിക്കുന്നതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല... എന്നാൽ കുറച്ചൂടെ വളർന്നപ്പോൾ അതേ കാഴ്ച്ചകൾ തന്നെ എനിക്ക് പല അർത്ഥങ്ങളും പറഞ്ഞു  തന്നു... അങ്ങനെ മഴ എനിക്ക് അതുവരെ അറിയാത്ത, ആരും പഠിപ്പിച്ചു തരാത്ത ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞും പഠിപ്പിച്ചും തരുവാൻ തുടങ്ങി...

കൗമാര മനസ്സിലേക്ക് നിറങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും ചേക്കേറിയപ്പോൾ ആ കൂട്ടത്തിൽ അന്ന് മഴയും മനസ്സിൽ ഒരു സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു... അന്നേ പലപ്പോഴും ഞാനൊരു നോക്കുകുത്തിയേ പോലെ മഴയെ നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട്... ആ നേരത്തെ ചിന്തകളിൽ മാറ്റെല്ലാം മറന്നുപോകും...പരിസരം പോലും... പ്രിയമുള്ളവയെ കാണുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന സന്തോഷവും അന്ന് ഞാൻ നല്ലപോലെ അറിഞ്ഞിരുന്നു...

പിന്നെ ഏത് നേരവും കാല്പനികമായ ചിന്തകളിൽ മാത്രമായി ഞാനൊരു ഭ്രാന്തനേപോലെ അലഞ്ഞു നടന്നിരുന്നപ്പോൾ മഴ എന്നോട് പറയുമായിരുന്നു 'നീ ഇവിടെ ഇരിക്കു ഞാൻ നിന്റെ മുന്നിൽ ഒന്ന് നല്ലപോലെ പെയ്തിറങ്ങട്ടെ... നീ കണ്ടു നിൽക്കുമെങ്കിൽ ഞാൻ നിനക്കായി നൃത്തം ചെയ്യാം... നിനക്ക് കേൾക്കാനായി ഞാൻ പാടാം...' എന്നൊക്കെ... മഴ നനഞ്ഞ പ്രകൃതിയെ ഒരു സുന്ദരിയായി കണ്ടതും, ചുറ്റിലും അതുവരെ കാണാത്ത സൗന്ദര്യങ്ങൾ ഞാൻ ആ രീതിയിൽ കണ്ടു തുടങ്ങിതും അന്നു തന്നെ... ആ കാണാ കാഴ്ച്ചകൾ നിറയെ കാണാനാണ് മഴയിൽ ഞാൻ ബൈക്കിൽ പറന്നത്... കാണുന്നവർക്ക് അതൊരു വല്ലാത്ത ഭ്രാന്ത് തന്നെയെന്ന് തോന്നിയിരിക്കാം... സത്യത്തിൽ അത് എന്നിലെ എന്റെ ഒരു ഭ്രാന്ത് തന്നെയായിരുന്നു...

മഴ എന്റെ ഉള്ളിൽ ഞാൻ പോലും അറിയാതെ വേറൊരു ലോകം സൃഷ്ടിക്കുകയായിരുന്നു... അവിടെയാണെങ്കിൽ എന്നും എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ തോരാതെ പെയ്യുന്ന മഴയാണ്... എന്നോട് സംസാരിക്കുന്ന മഴ... എന്തിനേയും സ്നേഹിക്കാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന മഴ... കിനാവുകൾക്ക് കൂട്ടായി നിൽക്കുന്ന മഴ... കുളിരേകുന്ന മഴ... തണുപ്പായും, സംഗീതമായും, താരാട്ടായും അവിടെ മഴ തന്നെ... അങ്ങനെ എന്നിൽ എല്ലാമെല്ലാമായി നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മഴയെ ഇപ്പോഴും ഒന്ന് കണ്ണടച്ചാൽ എനിക്ക് കാണാം... കേൾക്കാം...

പ്രിയസഖി

ദൂരെ ജന്മങ്ങളുടെ സ്വപ്ന തീരത്ത് നീലാരവിന്ദങ്ങള്‍ പൂത്തപോലൊരു ഒരു സുന്ദരി... ഇന്നലെ ആ നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവളെന്‍റെ അരികിൽ വന്നു... ആ അരുവിയുടെ തീരത്ത് ഞാൻ ഇരുന്നിരുന്ന അതേ കല്ലിൽ അവളും എന്‍റെ കൂടെ ചേർന്ന് ഇരുന്നു... കുഞ്ഞിളം കാറ്റേറ്റു പാറി പറന്ന അവളുടെ മുടിയിലെ മുല്ല മണം ഞാനപ്പോഴാണ് അറിഞ്ഞത്... നീല നിലാവും പേറി അതിലേ ഒഴുകിയ അരുവി ഞങ്ങളുടെ പാദങ്ങളെ ഇക്കിളിയാക്കികൊണ്ടിരുന്നു... അപ്പോള്‍ കുട്ടികളെപോലെ കാലുകളാൽ തീർത്ത ജല നാദവും, അവളുടെ വെള്ളി കൊലുസ്സിന്‍റെ താളവും ചേർന്നിണങ്ങിയെത്തിയ ഒരു പശ്ചാത്തല സംഗീതത്തിലാണ് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയത്... ആ നിമിഷങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും തൂമഞ്ഞുപോലെ അവളിൽ നിന്നും മൃദു മന്ദഹാസം പൊഴിയുന്നതും ഞാൻ കണ്ടു...

അവളുടെ ഓരോ നോട്ടത്തിലും ആ തിളങ്ങും മിഴികളെന്തിന് ഇങ്ങനെ അറിയാത്ത പോലെ എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് ശരമെയ്യുന്നു എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചിരിക്കവേ പറയാതെ പറയുന്നപോലെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ ആ പ്രണയവും എന്നോട് പറഞ്ഞു... ആ നിമിഷങ്ങളിൽ അവളെനിക്ക് തെല്ലും മുഖം തന്നില്ല... ചമ്മൽ മറയ്ക്കുവാനോ, എന്തിനോ അവൾ അത് വാനിൽ തിളങ്ങി നിന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾക്കും ആ നിലാവിനും മാത്രമായി കൊടുത്തു... പിന്നെയും ആ മുഖത്ത് നാണത്താൽ വിരിഞ്ഞ പൂക്കളുടെ മനോഹാരിത ഞാൻ കൺച്ചിമ്മാതെ നോക്കി ഇരുന്നു... തുടർന്നുണ്ടായ ഞങ്ങളുടെ സൗമ്യസംഭാഷണത്തിനിടയിൽ കാതിലെ  ജിംക്കികൾ പോലും ഞങ്ങളോടൊപ്പം മെല്ലെ ചിരിച്ചു... സ്നേഹത്തോടെ ഞാനാ ആ കൈ ചേർത്ത് പിടിക്കവേ അതുവരെ ഞാനറിയാത്ത ഒരു മാർദ്ദവ്വവും തണുപ്പും ഞാനറിഞ്ഞു... സംസാരിച്ചിരുന്ന് യാമങ്ങൾ പിന്നെയും പിന്നെയും പിന്നിട്ടപ്പോൾ അവസാനം അവളുടെ ആ ഇഷ്ട്ടത്തിന്‍റെ അളവ് അറിയിക്കും പോലെ ഒരു അധര ചുംബനത്തിന്‍റെ മധുരം പകർന്ന് അവൾ എങ്ങോ പോയ് മറഞ്ഞു... ആരായിരുന്നു അവൾ??? നിന്‍റെ അതേ മുഖഛായയായിരുന്നു അവൾക്ക്... നിന്‍റെ അതേ ശബ്ദം... കണ്ണുകൾ... രൂപം... ഭാവം... അല്ല! സ്വപ്നത്തിലും അത് നീ തന്നെയായിരുന്നു പ്രിയസഖി."

നിലാവ്

“കിനാവുകള്‍ക്കെല്ലാം കൂട്ടാണ് അവൾ... എന്‍റെ ചിന്തകളും കാഴ്ച്ചപ്പാടുകളും നല്ലപോലെ മനസ്സിലാക്കിയവള്‍... രാത്രിമുല്ലയുടെ സുഗന്ധമറിഞ്ഞങ്ങനെ മുറ്റത്ത് ഉലാത്തുമ്പോള്‍ സുന്ദര നീലിമയാല്‍ അവളെന്‍റെ അരികില്‍ വരും... ഉറങ്ങാന്‍ കിടക്കുമ്പോള്‍ ജാലകവഴിലൂടെ ഇളം കാറ്റായ് വന്ന് പുണരും... എനിക്ക് കേള്‍ക്കാനായി പാടും... രാവുറങ്ങുംവരെ സല്ലപിക്കും... അങ്ങനെ എന്നിലെ എന്‍റെ ഒരു അനുഭൂതിയായി നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുകയാണ് അവൾ... പ്രിയ നിലാവ്...”

എവിടേക്ക്

“ഏറെ നേരമായി ഞാനാവഴിയിലൂടെ തനിച്ച് നടക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്... മരിച്ചുപോയ പ്രിയപ്പെട്ട പലരും ആ സമയം ആ വഴിയിലൂടെ എനിക്കെതിരെ കടന്നുപോയി... മുന്‍പരിചയത്തിന്‍ ഒരു ചിരിമാത്രം തന്നുപോയ അവരെല്ലാം എവിടെക്കാവും ഈ പോകുന്നതെന്നറിയാന്‍ എനിക്കൊരു ആഗ്രഹം തോന്നിയെങ്കിലും എവിടേക്ക്? എന്നറിയാത്ത എന്‍റെ ഈ യാത്രപോലെയായിരിക്കാം ഒരുപക്ഷെ അവരുടേതും എന്ന ഒരു നിഗമനത്തില്‍ ഞാന്‍ മുന്നിലേക്ക് നടന്നു... അതങ്ങനെ അതിരാവിലെ ഉണര്‍ത്തുപാട്ടായി ആ അലാം മുഴങ്ങും വരെ.”

തിയ്യതികള്‍

ജനന തിയ്യതി മുതല്‍ ജീവിതത്തില്‍ പല തിയ്യതികളും നമ്മുക്ക് പ്രത്യേകതകള്‍ ഉള്ളവയാകാറുണ്ട്... അവയില്‍ പലതും നമുക്ക് ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്തതാകും... കാലങ്ങള്‍ പിന്നിട്ട് ആണ്ടിലൊരിക്കലെന്നപോലെ ആ തിയ്യതികള്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും എത്തുമ്പോള്‍ ഒരുപാട് ഓര്‍മ്മകളും കൂടെ കാണും... അന്ന് ആ ദിവസം എന്ത് എങ്ങനെയായിരുന്നു എന്നൊക്കെ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി ഓര്‍ത്തു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍.”

ഈദിവസം

“പണ്ട് ഇതുപോലെ ഒരു ജൂണ്‍-5 നാണ് ഞാനവളെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്... അന്നും ഇതുപോലെ നല്ല മഴയായിരുന്നു... ആ മഴക്കായിരുന്നോ അതോ അവള്‍ക്കായിരുന്നോ അന്ന് കൂടുതല്‍ ഭംഗിയെന്ന് ഇന്നും എനിക്കറിയില്ല... അന്നേ എന്നിലെ എന്‍റെ കിനാവുകള്‍ക്ക് നിറമേകിയവള്‍ ഇന്ന് എവിടെയാണാവോ... അവള്‍ അറിയുന്നുണ്ടാകുമോ ഇന്ന് ഈ നിമിഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ അവളെ ഓര്‍ത്ത് ഇത് എഴുതിയെന്ന്.”

ഇടിയും മിന്നലും...

ഇടിയും മിന്നലും എന്‍റെ ബാല്യത്തെ ഏറെ ഭീതിയിലാഴ്ത്തിയിരുന്നു... ആ നിമിഷങ്ങളിലാണ് ഞാന്‍ ഉമ്മയോട് കൂടുതൽ ചേർന്ന് കിടന്നതും, കണ്ണും, കാതും അടച്ച് പുതപ്പിനടിയിൽ ഒളിച്ചതും... പിന്നീട് വളർന്നൊരു കാലത്തിൽ എന്നിലെ ഒരു മാറ്റം പോലെ ഒഴുകി നീങ്ങും മേഘമാലകൾക്കിടയിൽ നിന്നെതുന്ന ഇടിമുഴക്കുവും, വാനിൽ ചിമ്മുന്ന മിന്നൽ പിണരും ഇഷ്ടമുള്ള ഒന്നായി മാറി... അതിലപ്പോൾ ഒരു ഗന്ധർവ്വന്‍റെ വരവും സാന്നിദ്ധ്യവുമായെല്ലാം തോന്നാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു... ഗന്ധവർവ്വ സങ്കൽപ്പങ്ങൾക്ക് വ്യക്തമായ രൂപവും ഭാവവും പകരാനായ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ എഴുത്തിന്‍റെയും അവതരണത്തിന്‍റെയും മികവിനാലായിരുന്നു അത്... കാലം പിന്നെയും നീങ്ങിയപ്പോൾ ഇന്ന് മുഴങ്ങി കേൾക്കുന്ന ഇടിയിലും, മിന്നലിലും, മഴയിലും മനസ്സ് പറയുന്നത് 'Dolby system ' എന്നായിരിക്കുന്നു... കാലം അതിന്‍റെ കഴിവിനാൽ എന്നിലെ അർത്ഥങ്ങൾ ഒരോന്നും ഇനിയും ഈവണ്ണം തിരുത്തിയേക്കാം..."

ഇല്ലെങ്കില്‍

ചുറ്റുമുള്ള നിറങ്ങളും, സുഗന്ധങ്ങളും അപൂര്‍വ്വ സൗന്ദര്യമായി തോന്നാനും അതെല്ലാം കണ്ടറിഞ്ഞാസ്വദിക്കാനും ഉള്ളില്‍ ഒരു പ്രണയം വേണം... ഓര്‍ത്താല്‍ ഒരു മൃദു മന്ദഹാസമേകുന്ന പ്രണയം... അതില്ലാത്തിടത്തോളം എല്ലാം സര്‍വ്വസാധാരണമായി തോന്നും... തൊട്ടടുത്തുള്ളതുപോലും കാണേണ്ട രീതിയില്‍ കാണാതേയും, കേള്‍ക്കേണ്ട രീതിയില്‍ കേള്‍ക്കാതേയും, അറിയാതേയും പോകും.”

ഏകാന്തത

“കാത്തിരുന്നവള്‍ വന്നിട്ടും... പ്രണയമായ് അവള്‍ എന്നില്‍ പെയ്തിട്ടും... മനസ്സില്‍ എവിടെയോ ഇന്നും ഏകാന്തതയുടെ മരവിപ്പ്... അതോരുപക്ഷെ കാലങ്ങളായുള്ള മാനസ്സികാവസ്ഥയില്‍ നിന്നും മാറിവരാന്‍ മനസ്സ് സമയമെടുക്കുന്നതിനാലാകാം... അതല്ലെങ്കില്‍ ആ ഏകാന്തതയെ ഞാനെന്നോ എന്‍റെതായി അംഗീകരിച്ചതിനാലാകാം.”

മഴക്കാലം

“മഴയായി... മഴക്കാലമായി... പെയ്തിറങ്ങിയ ആ ജലധാരകള്‍ വരണ്ടു വിണ്ടു കീറിയ മണ്ണിന്‍ വിടവുകള്‍ നികത്തി... എങ്ങും പുതുമഴ നനഞ്ഞ മണ്ണിന്‍റെ മണം... ഉണങ്ങി കിടന്ന പുല്‍നാമ്പുകള്‍ വീണ്ടും തളിര്‍ത്തു... വാടി തളര്‍ന്നു നിന്ന മരങ്ങള്‍ ഉണര്‍ന്നു നിന്നുലഞ്ഞു... മഴയെ പുണരാനെത്തിയ കാറ്റിന്‍ കുളിരില്‍ കൈകള്‍ തിരുമ്മി കവിളില്‍ വച്ച് മയൂര നടനമാടുന്നു മനസ്സ്.”

മാങ്ങ

“അതി ശക്തിയായി കാറ്റുവീശുന്ന നിമിഷങ്ങളില്‍ ക്ലാസ്സിലിരുന്ന് കാതോര്‍ക്കുമായിരുന്നു ക്ലാസ്സ്മുറിയോട് ചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന ആ മാവില്‍ നിന്നും മാങ്ങ വീഴുമ്പോഴുള്ള ‘ടപ്പ്.. ടപ്പ്’ എന്ന ആ ശബ്ദത്തിനായി... അങ്ങനെ കേട്ട ശബ്ദത്തിന്‍ എണ്ണം മനസ്സില്‍ കുറിച്ചുകൊണ്ട് ഇടവേളകള്‍ക്ക് മണിയടിക്കുമ്പോള്‍ ബെഞ്ചും ടെസ്ക്കും ചാടി കടന്ന് ഒരു ഓട്ടമുണ്ടായിരുന്നു ആ വലിയ മാവിന്‍ ചുവട്ടിലേക്ക്. ആ മാങ്ങയോളം രുചി ഇന്നോളം വേറെ ഒരു മാങ്ങയിലും ഞാനറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നത് ഒരു സത്യമാണ്.”