നാം ഒന്നിച്ച് കയറിയ കൽപ്പടവുകളിൽ നിന്ന് ഞാനിറങ്ങുകയാണ്....
ചുവന്ന പരവതാനി വിരിച്ച ഈ ഗുൽമോഹറുകൾക്ക് യാത്ര പറഞ്ഞ്.... ,
ഇനിയൊര് തിരിച്ചുവരവ് ഉണ്ടാകുമോ ???
ഇല്ലെന്നറിയാം
എന്നാലും ആശിച്ചു പോകുന്നൂ......
അവസാന നാളുകളിലെ കൂടിക്കാഴ്ച്ചയ്ക്കവസരമൊരുക്കിയ ഗുൽമോഹർ താഴ്.വരയിലാണ് ഞാൻ...
ഇത്തവണയും പൂവിട്ടിരിക്കുന്നു ചുവന്ന ഗുൽമോഹർ...
ഇന്നും മഴവില്ലുണ്ട്.....
പക്ഷേ നാം കണ്ടത്ര ഭംഗിയില്ലാ....
നീയെന്ന സത്യം മാഞ്ഞ്പോയെങ്കിലും ...
മറവികളിൽ അതിനിന്നും സ്ഥാനം പടിക്കുപുറത്താണ്....
തോന്നലുകളിൽ കടന്നുവരുന്ന ചിന്തകൾക്ക് മരണത്തിൻ്റെ വേദനയാണ്...
ചികഞ്ഞ് അതിൻ്റെ അസ്ഥിവാരം വരെ കണ്ടു തുടങ്ങി...
വാക്കുകൾകൊണ്ട് പറയാം , ഓർമ്മകളിൽ ജീവിക്കാം എന്നത്...
പക്ഷേ ആ ഓർമ്മകളൊക്കെയും നൽകുന്നത് ജീവൻ്റെ ഓരോ ഭാഗവും കാർന്നെടുക്കുക എന്നതാണ്....
തിരിച്ചുവരവിനർഹമാണ് ഈ കൽപ്പടവുകളിൽ കൊത്തിവച്ച നമ്മുടെ പേരുകൾ....
എല്ലാം വെറും തോന്നൽ മാത്രമായ് ഞാനൊതുക്കട്ടെ....
ഇനിയും പരവതാനി വിരിയ്ക്കും....
ഇനിയും മഴവില്ലു വിരിയും...
ഇനിയും ഗുൽമോഹറുകൾ പൂവിടും....
നമുക്ക് വേണ്ടി.....
അന്നൊരിക്കൽ കുടെ നമ്മളിവിടെ പുനർജനിക്കും....
വാകമരത്തിലെ ചകോരിപക്ഷികളായ്.....
No comments:
Post a Comment